Saturday, December 17, 2011

చూస్తారేం................













ధనుర్మాసమో మంచు తెరలో
ఏది ముందు ఏది వెనుకో
తెలియకుండా తికమక పెట్టెస్తూ
తెలుసుకునేలోపే చుట్టేశాయి చలికౌగిలితో

నెమ్మదిగా తెల్లని మంచుతెరలను
తొలగిస్తూ బిక్కు బిక్కుమంటున్నాడో
లేక హిమ కన్య సొగసులను తనివి తీర
ఆస్వాదిస్తున్నాడో ఈ సూరీడు, ఏమీ తెలియడం లేదే

వెన్నెల వగలాడి రాత్రంతా
ఊసులాడి నా నిద్ర దోచుకెళ్ళింది
అది చాలదన్నట్లు చలి నన్ను
చుట్టేసి బిగి కౌగిలితో జోకొట్టేసింది

మత్తునుంచి తేరుకునేసరికి
ముంగిట్లో గొబ్బెమ్మ తలనిండా
పూలెట్టుకుని కిసుక్కున నవ్వి
తనేసుకున్న రంగుల హొయలన్నీ చూపిచింది

హా... నాకూ గుర్తొచింది
అమ్మనడిగి నేనూ వెసుకుంటా
పట్టుపావడా, పూలగాజులు మా ఇంటికొచ్చే
ఆనందానికి సంతోషాల స్వాగత మివ్వడానికి

చూస్తారేం................
మీరూ రండి ముస్తాబయ్యి
చక్రపొంగలి, చెరుకుగడలు
మా ఇంట్లోని చేమంతి పూలు
మీకు ఇస్తా మరి

Thursday, December 8, 2011

ఒక్క మాట

ఎంత స్నేహమైనా
పెదవి విప్పనిదే
మనసు చెప్పనిదే
భావ మధురిమ
అంతరంగాన్ని తట్టదుకనులెంత మాట్లాడినా
ఆ మౌన భాష
తెలిసినదే అయినా
మనసు కోరుతుంది
నువు చెపితే వినాలని

ఒక్క మాట
చిన్నదైనా సరే
హృదయపు లోతులనుండి
పైకి పొంగితే
కురిపించదా చిరుజల్లులు
ఆ చిన్న మాటే
కసాయి గుండెనైనా
క్షణకాలం కదిలిస్తుంది
ఆ కదలిక చాలదా
ఆప్యాయతను మొలిపించడానికి

Thursday, December 1, 2011

ఒక్క క్షణం

ఒక్క క్షణం
పుట్టుకకు చావుకు
మధ్య ఉన్న తేడా

ఆ ఒక్క క్షణమే
బ్రతకడానికీ చావడనికి
మధ్య సరిహద్దు గోడ

ఆ ఒక్క క్షణమే
ఆశల అంచులనుండి
మనిషి పడద్రోసేది

ఆ ఒక్క క్షణమే
వెలుగును చీకటి చేసి
బ్రతుకును అంధకారం చేసేది

ఆ ఒక్క క్షణమే
ఆలోచనల వత్తిని
వెలిగించి నడిపించేది

ఆ ఒక్క క్షణాన్నే
నా చేతిలో పెట్టుకోగలిగితే
నా జీవిత మాధుర్యం అనంతం.

Monday, November 21, 2011

ఎంత సిగ్గో మరి!

చిగురాకుల మధ్య లో
పుట్టిందో చిన్ని మొగ్గ
బిక్కు బిక్కు మంటూ,
నెమ్మదిగా తొంగి చూస్తూ
ఆకుల మధ్యలో దాగుడుమూతలాడుతూ
రంగులద్దిన పూరేకులు తనలోనే
దాచుకొంటూ కొత్తగా తన
రూపాన్ని సరి చేసుకుంటూ
నే-నెప్పుడు చుసినా ముఖాన్ని
ఆకుపచ్చ రేకల మధ్య
దాచుకునే ఉంటుందీ సుందరి
ఎంత సిగ్గో మరి!

సూరీడు చెప్పే ఊసులన్నిటికి
తల ఊపుతూ, చలి నొక్కిన
చెక్కిలిని సరి చేసుకుంటూ
మా ఇంటి ముంగిట్లో, తొలి వెలుగులో
నాకు చెప్పకుండానే ఫక్కుమన్న
తన నవ్వుల రంగులన్నీ
పరిచేసింది నేను నిదురైనా లేవకముందే
అంతేలే నే పలకరిస్తే తలైనా ఊపదు
రేరాజు చెప్పే కబురులకైతే
విచ్చుకున్న రంగుల పూరెక్కలతో
ప్రతి సమాధానమిస్తుంది
ఎంతటి నెరజాణో కదా ఈ పూబాల

Monday, November 14, 2011

నాలానే అచ్చంగా నాలనే




పూ సిన ఈ పున్నాగ పూలలో
కనిపించని నా మౌనరాగాలెన్నో
జతకలిసి ప్రతి పూవును ముడివేసి
జ్ఞాపకాల మాలలెన్నో కట్టేశాయి.

అమ్మ చేతిని పట్టుకుని
కొంగు చాటునుండి తొగి చూస్తున్న
నాలానే అచ్చంగా నాలనే
ఆకుల మాటునుండి తొగిచూస్తున్నాయి మొగ్గలన్నీ

చందమామను చూపిస్తూ
అమ్మ పెట్టే గోరు ముద్దలు
తింటూ నే లెక్కపెట్టిన చుక్కల్లానే
తికమక పెట్టేస్తున్నాయి విచుకున్న పువ్వులన్నీ

చిన్ని చేతులతో అన్నయ్య చొక్కా
పట్టుకుని నేనాడుకున్న రైలాటలానే
పువ్వు పువ్వు ఒకదానితోక మరొకటి పుచ్చుకుని
షికారుకు బయదేరాయి చిన్నారి చేతులలో

ఎంతగుచ్చినా తరగడం లేదు
ఈ పూలతో నా జ్ఞాపకాల మాలలు
తనివి తీరని సాయంత్రాలు
నిన్ను దాటి నే వెళ్ళినప్పుడల్లా వెక్కిరిస్తున్నాయి

Friday, November 11, 2011

కార్తీక వస్తూనే

















కార్తీక వస్తూనే
తోడుతెచ్చుకుంది చలి చెలియను
మనమేం తక్కువా
అంటూ ప్రకృతి తోడు రమ్మంది
రంగురంగుల విరి బాలలను

తరుణి తలలో
పేరంటాల కొలువులో
మరి చెలికాని సన్నిధిలో
ఎక్కడ చూసినా
సొగసు కుసుమాల సవ్వడులే

తోడొచ్చిన చలి చెలియ
తయారమ్మా అంటూ పెత్తనం
చెలాయిస్తే తగదమ్మా
నీకంటూ చలిమంటలు జావాబిస్తుంటే
చెప్పలేనంత హాయిగా ఉందికదూ!!

చిన్ని పాపాయి
అమ్మ ఒడిలో పొత్తిళ్ళనే
కోరితే, పడుచు జంటలు
కౌగిలి కుంపటి జతచేరితే
మాకూ ఉందో దారంటూ
బామ్మ తాతలు
ముంగిట్లో వేసారు చలిపారదోలె
వెలుగు మంటలు

హా!!!!! ఎటూ చూసినా
మనకు సందడే సందడి
సంక్రాతి పూబంతులు
చేమంతులు, భోగిపళ్ళు
కొత్త బియ్యపు పాయసాలు
వచ్చేవరకు మీరేమంటారు మరి?

Thursday, October 27, 2011

వీడ్కోలు





















తలవలేదు నేనెపుడు
ఇంత తొందరలో విడిపోతానని
తలవనిది తొందర
పెట్టడమే కదా జీవితం.

ఎగసిపడే కెరటాలుగా
మనసు నిడిన సంతోషం
అక్షరాలుగా మారని భావాలనేకం
మౌనమైనా అర్ధం చేసుకోగల
మనసు మీదన్న ధైర్యం

వెళుతున్నందుకు కాదు సుమా
మీతో ఇన్నాళ్ళూ కలిసి ఉన్నందుకు
“థాంక్స్” అంటే తప్పేమో,
కాని చెప్పేందుకింకో
పెద్ద మాట లేదు మరి

ఉంటాను నేస్తం మీ
నవ్వులలో ఒక నవ్వుగా
జ్ఞాపకాలలో రాలని ఒక పువ్వుగా
దూరమైనా దగ్గరైన స్నేహబంధంతో ఎప్పటికీ

(ఆఫీస్ లోని స్నేహితులకు)

Tuesday, October 25, 2011

పీడకలలా వెంటాడే నిజాలే ఎక్కువ




















కళ్ళముందు కదిలే స్వప్నాలెన్నో.... అంతకు మించి పీడకలలా వెంటాడే నిజాలే ఎక్కువ.

గర్భఫలం దేవుడిచ్చే గొప్ప బహుమానం. కాని అది అనర్హుల చేతిలో పడి వీధుల పాలవుతుందిప్పుడు.

చెట్టుకి కాయ భారమా తల్లికి బిడ్డ భారమా అని ఒక్కప్పటి తల్లులు పిల్లల కోసం ప్రాణలే ఇచ్చేవారు. కాని తమ సౌఖ్యం కోసం పిల్లలే భారమనుకుంటున్నారిప్పుడు.

ముద్దు ముద్దుగా అమ్మ ఓడిలో సేదదీరాల్సిన పసి మొగ్గలు, నన్న మెడను పెనవేయాల్సిన చిన్ని చేతులు చెత్తకుప్పలలో గుప్పెడు మెతుకులేరుకుంటున్నాయి. అమ్మ వడిలో ఆదమరచి నిదురపోవాల్సిన లేత చిగురులు కరౌక్ నేలపై సొమ్మసిల్లినప్పుడు చెమ్మగిల్లని కనులుండవేమో!!!!!!!!!

ఏ పాపం చేశారని ఈ పాపలను ఇలా రోడ్డున పడేసారు. జాలి పడడం తప్ప ఏమి చేయలేని నిస్సహాయత. నిర్ణయం తీసుకునే హక్కు, నీడనివ్వగల ధైర్యం లేని నాకు బాధపడే అర్హత లేదేమో.

ఇది గత ఆదివారం కె పి హెచ్ బి బస్టాప్ లో చూసిన హృదయవిదారక దృశ్యం. కొద్ది క్షణాలు కాళ్ళు కదలక చూపులు మరల్చుకోలేక అలాగే నిలబడి పోయాము నేను నా కూతురు. కొద్ది క్షణాల ముందే ఓ చిన్ని పాప అడుక్కోవడానికి వస్తే చిన్నపిల్లలని జాలిపడి మనం డబ్బులువేస్తే అదే వ్యాపారంగా మరిన్ని పసిప్రాణులను బలిచేస్తారు అన్న మాటలు గుర్తొచ్చి వేయలేదు.

కాని విచిత్రం ఎమిటంటే ఆ పాప తల్లి అక్కడే ఉంది. ఒక ప్రయాణికురాలిలా మంచి బట్టలు వేసుకుని కూర్చుంది. ఈ పాప వాళ్ళ అన్న ఇద్దరు యాచన చేస్తున్నారు. మేము అక్కడే కొంచెం సేపు కూర్చోవడంతో ఆమెను చూడగలిగాము. 10 గంటలు కావస్తుండగా ఆమె వాళ్ళిద్దరినీ తీసుకెళ్ళింది. ఈ ఫోటోలో ఉన్న చిన్నారుల్లిద్దరు కూడ అలాగేనేమో, ఎవరినా వస్తారేమొ చుద్దామని మేము అక్కడే కూర్చున్నాము. ఎవరూ రాలేదు. నా కుతురేమో అమ్మా ఒకరినైనా తీసుకేళ్ళి పెంచుకుందాము, లేదంటే ఏదైనా ఆశ్రమానికి చేరుద్దాము అందాకా మనదగ్గర పెట్టుకుందాము అని గొడవ. నేను ఎమీ చేయలేని నిస్సహాయ స్థితిలో అలా కూర్చున్నాను. అప్పటికే అక్కడ ఉన్న జనం మేమేదో పిల్లల్ని ఎత్తుకెళ్ళే వాళ్ళలాగా చూస్తుంటే తట్టుకోలేక బస్ ఎక్కేశాము .

ఇంటికి వచ్చిన దగ్గరనుండి నాకూతురు ఒకటే ఏడుపు. పాపం కదా జాలి లేకుండా అలా మనం కూడా వచ్చేశాము. ఎలా ఉన్నారో అని ఏడుపు ఆపదు. తన స్నేహితులకు ఫోన్ చేసింది, వాళ్ళకు ఒక్కరెండు రోజులు ఆశ్రయమివ్వమని లేదా తీసుకొచ్చి మా ఇంట్లో దింపమని. ఇద్దరమే ఉన్నాము, అక్కడి వాళ్ళను చూసి భయమేసి తీసుకురాలేక పోయాము మీరైనా సహాయం చేయండి అని. కాని వాళ్ళు కూడా ఏమి చేయలేకపోయారు.

మావాళ్ళు అబ్బయిలెవరైనా ఉండిఉంటే ధైర్యం చేసేవాళ్ళం. కాని ఆ చిన్నారులను చూసిన దగ్గర నుండీ మనసు భారమైంది. ఎవరైనా మీకు తెలిసిన బాలాశ్రమాల వివరాలు, ఫోన్ నంబరు ఇస్తే ఇకనుండి కనీసం వాళ్ళకైనా తెలియపరుస్తాము. అప్పుడేనా నాకుతురు తృప్తి పడుతుంది.


మీలో ఎవరైనా ఇలాంటి పిల్లలను చేరదీసే వాళ్ళుంటె తెలియచేయండి. మాకు చేతనైన సహాయం చేస్తాము. హైదరాబాదులో అయితే ఇంకా సంతోషం, వ్యక్తిగతంగా మీతో పాలుపంచుకోగలం.

Friday, October 21, 2011

ఎవరన్నారు మౌనం మాట్లాడదని

ఎవరన్నారు మౌనం మాట్లాడదని
నిశ్శబ్దంలో మనసు చెప్పే
ఉసులు చెసే బాసలు
ఎంత అద్భుతంగా ఉంటాయో
ఏ భాషలో చెప్పను

అలసటతో వడలి పోయి
ఇల్లు చేరిన నాకు చిరునవ్వుతో
పిల్ల సమీరంలా నువ్వెదురొస్తే
ఆ మౌనం ఎన్ని భావాలతో సేదదీరుస్తుందో
ఏ భాషలో చెప్పను

సుతిమెత్తగా తగిలిన నీ చేయి
నా చెక్కిలి తాకినపుడు
అది చెప్పె చక్కిలిగింతల
మాటలన్నీకలిగించే హాయిని
ఏ భాషలో చెప్పను

చేయి చేయి కలిపి వేకువ
మంచులో అడుగు కలిపి
రాలిన పున్నాగపూలు ఏరుకోడానికి మనమెళ్ళినపుడు
ఆ వెచ్చదనం చెప్పిన కబురులన్నీ
ఏ భాషలో చెప్పను

నువ్వు లేని ఏకాంతంలో
చుక్కలు లెక్కిస్తూ నేనుంటే
చల్లని ఆ మౌనం నీ గురించి
గుసగుసగా చెప్పిన విషయాలు
ఏ భాషలో చెప్పను

తీగలా నిన్నల్లుకుని మల్లెలా
నీ ఎదపైచేరి మనదైన భాషలొ
చిరు ముద్దుతో జవాబు చెప్పనా
మౌనంగా నా కురులతో
నీ చేయి పలికే మాటలకు

Wednesday, October 19, 2011

మళ్ళీ నువ్వే గెలిచావు......

సముద్రమంతా నీళ్ళుంటాయి, కానీ తాగేందుకే చుక్క నీరు దొరకదు.
నాచుట్టూ ప్రేమించే మనుషులుంటరు కాని మనసులొని మాట పంచుకునేదుకు ఒక్కరుండరు.

ఎందుకిలా పదే పదే ఆరాటం, ఎదో కావాలనుకుని ఎదురు చూసి, మరేదొ పొందుకుని, క్షణమైనా సేద తీరని అలొచనలతో నేను.......

తడి లేని పొడి కేకలు వేసే నాలో నేను.....
అర్ధమయ్యీ అర్ధం కాని నేను.....
అన్నీ ఉన్నా ఎమీ లేదనిపించే నేను........

అసలు నేను నేనేనా........అస్థిత్వంతో ఉన్నానా... ఏమో........
తెలియని దారులలో పరుగులెడుతున్న నేను.

ఎవరి కోసం తపిస్తున్నాను............
దేని కోసం వెతుకుతున్నాను......
ఏంకావాలో తెలిస్తే కదా ఎక్కడ దొరుకుతుందో వెతికేది.....
తెలియకుండా మరి ఈ వెర్రితనంతో ఆ పరుగులేంటి?


ఒక్క క్షణం సతోషం. మరో సారి పట్టలేని ఆనందం. ఆ మరిక్షణమే మృత్యువంటే అమితమైన ప్రేమ......... విరుద్ధ భావాలతో నిండిన నేను.......

ఈ క్షణం ఈ సంతృప్తి చాలు అనిపిస్తుంది........ వెంటనే ఎదో కొదువగా అనిపిస్తుంది. ఏమిటా కొదువ?

నీకోసం నేనున్నాను అనే భరోసానా?
నా కొసం నువ్వు అనే మనసా?
కారే కన్నీళ్ళను తుడిచే నేస్తమా?
ఇష్టంలోనూ కష్టంలోనూ నన్ను హత్తుకునే మనిషా?
ఎమిటా కొదువ?

ఏం కావాలి..........ఎదో తెలిసినట్లుందే..........ఉహు.. మళ్ళీ అర్ధం కావడం లేదు.

ఒంటరిగా ఉండాలని, ఎవరూ లేని చోట నన్ను నేను తెలుసుకోవాలని ఉంది.

మనసు వెలితి పడేలా..... కళ్ళలో తడి పొడిబారేలా.......... సడి చేసే గుండె మూగబోయేలా గట్టిగా ఒక్కసారి... ఒకే ఒక్క సారి ఎడవాలనుంది.

ఇదిగో.ఇలాంటి సమయంలోనే నువ్వు గుర్తుకొస్తావు. నాముందే నిల్చుని "నాకిచ్చిన మాట" అంటూ నిలేస్తావు. నిన్నెప్పుడో గుండె గదిలో కొత్తగా వచ్చిన జ్ఞాపకాలతో, అప్పుడెప్పుడెప్పుడో వచ్చి చేరిన ఆలోచనల పరదాల క్రింద దాచేశాను కదా!
అయినా అవన్ని తొలగించుకుని పైకెలా వచ్చావు? అవునులే తోసుకుని రావడం నీకేమి కొత్త కాదు కదూ!

అవును నేను నీకెం మాట ఇచ్చాను? నా దారిన నే వెళుతున్నాను కదా, రవ్వంత కూడా చప్పుడు లేకుండా. మనసులో మాట నిన్నెక్కడ నిద్రలేపుతుందో అని మౌనంగానే ఉన్నను కదా? మరి నువ్వేంటిలా వచ్చావు?

నన్ను వదలవా ఇంక?

ఎన్నాళ్ళయ్యింది నాతో నేను మాట్లాడుకుని? నన్ను నేను ఓదార్చుకుని ఎన్ని రోజులయ్యింది? రయ్యిమంటూ పిలవని పేరంటనికి వచ్చినట్లు వచ్చేస్తావే ఇలా?

నేనేంటో. నాకేం కావాలో తెలుసుకుంటున్నప్పుడు......... అన్నీ నీకే తెలుసునంటూ...... ఈ క్షణాల్ని కూడ దోచుకెళతావెందుకు?

అయ్యో నా అన్వేషణా దారాలను పుటుక్కున తెంపేసి, ఆలోచనల దారుల్లన్నీ మూసేసి... నాలోకి నన్ను తొసేసి........

ఛా... మళ్ళీ నువ్వే గెలిచావు, నన్ను అయోమయంలో పడేసి.

Monday, June 27, 2011

ఒకరికొకరం నీడ కావాలి కదా!








నాతో నేనే తోడుగా సాగే జీవిత గమనంలో,
నాలో నీకు కూడా చోటుందని గడుసుగా తోసుకు వచ్చావు

నేనెలా ఉన్నా నా ఆంతరంగమే నీకిష్టమని,
పదే పదే పలవరించి కనిపించే బొమ్మే చూడాలంటే

అర్ధం కాని అయోమయంలో నువ్వున్నావని నేనంటే,
తారాజువ్వలా ఎగిసిపడే నీ కోపం నీకైనా తెలిసిందా

ఇష్టమంటే నీకు నచ్చినది నేను చేయడం కాదురా బంగారూ,
నన్ను నన్నుగా నాఇష్టాన్ని కూడా ఒప్పుకునే మనసుండటం

నాకు చాయిస్ ఇచ్చానంటూనే నీ ఇష్టాలే అందులో పేరిస్తే,
ఆహమే తప్ప మరోటి కాదేమో ఆలొచించు అలక మాని

కలిసి వచ్చే నీడకుడా దారి మార్చి సాగుతుందే దినక్రమంలో,
కలిసి నడవాల్సిన మనం ఒకరికొకరం నీడ కావాలి కదా!

Tuesday, June 21, 2011

ఎమిటో మరి ఏమాయ చేసావో














మాట్లాడటమే సరిగా రాని నేను
ప్రతి క్షణం నీతో
మాట్లాడటానికే ఎదురుచూస్తున్నాను

ఎవరిని పట్టించుకోని నా కళ్ళు
నీ దర్శనం కోసం
ప్రతిక్షణం వెతుకుతున్నాయి

నువ్వు లేనప్పుడు నాది ఒంటరి ప్రపంచం
నువ్వు వచ్చాక నేను
మరిచాను అ ప్రపంచం

ఇంతకు ముందు నేను చేయలేను అనే భయం
నువ్వు వచ్చాక ఏదైనా
చేయగలను అన్న ధైర్యం

ఇంతకు ముందు నాకోసం నేను
నువ్వు వచ్చాక నీకోసం
చావునైనా ఎదిరించే తెగింపు

ఎమిటో మరి ఏమాయ చేసావో
నువ్వు ఇలా వచ్చి
నేను మళ్ళీ కొత్తగా పుట్టానేమొ అన్నంతగా.....


గమనిక: చెన్నుగా తానిచ్చిన ఓ చిన్న ఆలాపన
నా సొంతం కాదు.

Monday, June 20, 2011

నీతో ఎంగేజ్ అయ్యాకా





















నీతో ఎంగేజ్ అయ్యాకా
మొబైల్ రింగు అంటే ఇష్టం
గంటలసేపు మాట్లాడేందుకు
ఏముంటాయని అన్నానపుడు
గంటలు కుడా నిమిషాల్లాగా ఉన్నాయిపుడు


నీతో ఎంగేజ్ అయ్యాకా
నిద్రల్లేని రాత్రులు
చుక్కలతోనే ముగ్గులు
గాలితోనే ఊసులు
నిలకడలేని చూపులు
పెదవులపైన నవ్వులు
కళ్ళలోని మెరుపులు


నీతో ఎంగేజ్ అయ్యాకా
ఈమెయిలంటే మక్కువగా
పెరిగే మొబైల్
బిల్లే తక్కువగా
నీతో మట్లాడే
క్షణాలే మురిపెంగా
ఎంతో వింతగ
ఉందీ సిట్యుయేషన్

నీతో ఎంగేజ్ అయ్యాకా
ముందెన్నడు తెలియని
నువ్వు మరెంతో
దగ్గర అనిపిస్తుంటే
వింతే అయినా
ఎంతో కొత్తగా
ఉందేంటిపుడూ

Tuesday, June 14, 2011

ఓ తీయని జ్ఞాపకంలా




















చల్లగాలి నల్ల మబ్బులు
తొలకరి చినుకులు మల్లె పూలు
గమ్మత్తుగా మత్తెక్కిస్తుంటె
రోజంతా నీకోసం నేనెదురు చూస్తుంటే
ఏదో తెలియని మైకం నను
కమ్మెసి నీ వైపు లాగేస్తుంది
ఎందుకంటావ్? నువ్వేం చెపుతావులె
మాయచెయడమే తెలిసిన
రాజకుమరుడివి పైగా సీమంతరాలలో ఉన్నవాడివి

అందుకే ...

అడిగానని చెప్పు
నీ తలపులలోని
వలపు కన్నియను
పిలిచానని చెప్పు
నీ ఎదలో మెరిసే
వయ్యారి తలపులను
పెదవిపై చేరి
చిరునవ్వుల పూవులే పూయాలని
ఎదురు చూస్తున్నానని
చెప్పు విరిసిన ఆ
నవ్వుల పువ్వుల కోసం
నావైపు నడచివచ్చే
నీ అడుగుల కోసం


ప్రియా
ఉండనా మరి
నీ మదిలొ కదిలె
ఓ తీయని జ్ఞాపకంలా

Friday, June 3, 2011

సప్తవర్ణాల సొగసు చూడగా
















నీలి నింగిలొ తెలియాడే
దూది మబ్బులన్నీ ఒక్కసారిగ
రంగుమార్చి నేల చేరితే
అదే కదా జాలువారే
చిరుజల్లుల సొగసరి నాట్యం

















ఆ జల్లుకు మురిసిన ఆమని
సిగ్గుల పలకరింపే చిగురాకు
చెక్కిలిపై మెరిసిన సిగ్గులే
ఈ రంగు రంగుల పూవులన్ని
ఇదే కదా ప్రకృతి మేని పులకింత
















ఆ విరిసిన పూలపై తేలియాడే
సీతకోక చిలుకల సరాగాలు
అవి చెసే తుంటరి విన్యాసాలు
అమ్మయ్యో! చాలవే రెండుకన్నులు
సప్తవర్ణాల సొగసు చూడగా


Saturday, May 21, 2011

నే పాడుకొన్న స్వప్న గీతాలు

ఆశలతొ నే నల్లుకొన్న
పొదరింట్లో మీ అడుగులో అడుగువేసి
సిగ్గుతో వంచిన మోములో
చిరునవ్వులె వెతకాలని


తోరణాల అంచులు పట్టి
తొంగి చూసే పూబంతులు, ఆ వెనుక చేరిన
ఇంతులు అది చాలదని చిరు గోటితొ
అరచేతిలో మీరు పలికించే సరాగాలు


అసలేమి ఎరగనట్లు దరహాసంతో
వడి వడి అడుగులు నువ్వేస్తే
ఎరుపెక్కిన చెక్కిలితో బరువైన
అడుగులతో తడబడుతూ నేను


అది చాలక ప్రౌఢల చతురోక్తులు
ఆపై అల్లరి నిండిన మేచుపులూ
బాణాలు, ఇన్నిటి నడుమ బెదిరిన
కన్నులతో మీవెంట నేను


అలసిపొయావా అంటూ మేలమాడే
ఆడపడుచులు, ఇంత సుకుమారమా అంటూ
చెక్కిలి నొక్కే అత్తలు అమ్మో
ఇందరి నడుమ నేనొక్కదాన్నే!!!


నేనున్నానంటు చేతిని నొక్కి
అది మరో కంటిని చేరకముందే
చెవిప్రక్క గుస గుసలాడే చతురు
ఎంతటి నేర్పరులో సుమా తమరు!


ఇవన్నీ కలల తీరంలొ నే
వ్రాసుకున్న కథలు
కనురెప్పల మాటున
నే పాడుకొన్న స్వప్న గీతాలు

Monday, January 24, 2011

కలములతో వ్రాయగలనా









కలములతో వ్రాయగలనా
కవితలతో వర్ణించగలనా
కళలతో వివరించగలనా
నీ మహోన్నతమైన ప్రేమ

ఆరాధింతును ఆరాధింతును
ఆరాధింతును ఆరాధింతును

రారాజువు నీవే
నారాజువు నీవే

ఆకాశములు నీ మహిమను వివరించుచున్నవి
అంతరిక్షములు నీ చేతి పనిని వర్ణించుచున్నవి
దేవా నాప్రాణము నీకై తపియించుచున్నది
దేవా నాప్రాణము నీకై తపియించుచున్నది

ఆరాధింతును ఆరాధింతును
ఆరాధింతును ఆరాధింతును

రారాజువు నీవే
నారాజువు నీవే

సెరాపులు, కెరూబులు నిత్యము నిను స్తుతియించుచున్నవి
మహాదూతలు, ప్రధానదూతలు నీ నామము కీర్తించుచున్నవి
దేవా నాప్రాణము నీకై తపియించుచున్నది
దేవా నాప్రాణము నీకై తపియించుచున్నది

ఆరాధింతును ఆరాధింతును
ఆరాధింతును ఆరాధింతును

రారాజువు నీవే
నారాజువు నీవే

కలములతో వ్రాయగలనా
కవితలతో వర్ణించగలనా
కళలతో వివరించగలనా
నీ మహోన్నతమైన ప్రేమ

Monday, January 17, 2011

There is no one like you





















There is no one like you.
There is no one like you God.

Thank you for your promice,
Thank you for your favour,
Thank you for your love
That no one do for me,
All my hope is in you
Jesus, Jesus, Jesus.

There is no one like you.
There is no one like you God.

To your name
We will give all the glory,
To your name
We give all the praise,
You are alive
Our God everlasting,
So, let your face shine on us.

There is no one like you.
There is no one like you God.